Daar gingen we dan, op de vroege ochtend, per vliegtuig van Amsterdam helemaal naar Beijing met een overstap in Moskou, waar we een maand later weer zouden arriveren per trein. In Beijing verbleven we in een hutong waarvan het oude karakter tot nu toe bewaard is gebleven, door de smalle en lage huisjes en vele marktjes op straat was dit wijkje een gezellige locatie om te vertoeven. De sfeer in deze stad met bijna 20 miljoen inwoners was verassend relaxed. De ruime opzet van de stad draagt hier zeker aan bij. De fietspaden die aanwezig zijn in de stad zijn gigantisch breed, het was een mooie ervaring om je per tweewieler door de stad te verplaatsen. In Beijing is ongelofelijk veel te doen en naast de lachbuien bij het bezoek aan de Chinese opera voor Jelle zijn verjaardag, de toeristische checklist van het gigantische zomerpaleis, het uitgestrekte Tiananmen plein, de drukke Verboden Stad, het moderne kunst district en de vele tempels hebben wij ons ook ondergedompeld in een culinair avontuur. Van inktvis op een stokje, via ontbindingssaus (ik heb nog nooit zoiets smerigs gegeten of geroken), kikkerbillen met hele pepers naar de Peking Eend. Mijn absolute hoogtepunt van het bezoek aan Beijing was een nachtje slapen op de Chinese Muur. De Muur staat midden tussen de groene bergen en als nachtelijke bewaker zie je de zon, maan en sterren aan je voorbij trekken terwijl je de muur helemaal voor jezelf hebt.

De eerste, relatief luxe, treinreis bracht ons na een brakke nacht, waarin het onderstel van de trein gewisseld werd tussen China en Mongolië en de douane ons uit bed trommelde, naar het land van de gers, de nomaden en de paarden. De hoofdstad Ulaanbaatar is een interessante mix van tempels, moderne hoogbouw en betonnen flats. Mongolië was ook onderdeel van de Sovjet Unie, wat nog te zien is aan de architectuur van de mijnsteden en de hoofdstad en het gebruik van Cyrillisch schrift. Wij hadden besloten dat een tour voor ons de meest efficiënte manier was om wat van het land te zien. In een week hebben we twee nationale parken bezocht en drie nachten bij een nomaden familie geslapen in een ger. De nomaden verkassen vier keer per jaar, in het ritme van de seizoenen. Het land in Mongolië is van iedereen, wat maakt dat de nomaden overal kunnen staan en er nagenoeg geen hekken te vinden zijn in het landschap. Het was heel bijzonder om het traditionele leven in de Mongoolse steppen mee te maken. De dagelijkse rituelen: het melken van de yaks en de koeien, de zorg voor het vee en het maken van melk- of vleesproducten voor eigen consumptie, nam de hele dag in beslag. We hebben twee dagen paard gereden, een rit in een Mongools zadel op een half wild Mongools paard is toch hele andere koek dan een Hollands manegepaard berijden. Alle soorten melk en melkproducten zijn geproefd (inclusief verse én gefermenteerde paardenmelk), net als al het mogelijke schapenvlees. Na een interessante kijk in de Mongoolse keuken, cultuur en de boeddhistische en sjamanistische levenswijze was het tijd om richting Rusland te gaan met de trein.

Deze keer werden we op onze treinreis vergezeld door Mongoolse studenten die in Rusland studeren. Na een mooie tocht door het Mongoolse landschap waren we bij het krieken van de dag bij het Baikal meer. Irkutsk was onze eerste stop in Rusland, deze studentenstad ligt in Siberië en is gesticht als militaire post in 1652 en een plaats waar aristocratische Decembristen na de coup in 1825 naartoe werden verbannen. We hebben ook een nachtje in Listvyanka doorgebracht om met onze eigen ogen het Baikal meer te aanschouwen. Dit grootste zoetwatermeer van de wereld bevat 20% van het wereldwijde onbevroren zoete oppervlaktewater en het lijkt alsof je de zee ziet als je voor het meer staat, het enige wat ontbreekt is de zilte lucht. Onze volgende bestemming was Krasnoyarsk waar we een nationaal park met grote rotsformaties hebben bezocht. De treinreis door de uitgestrekte bossen van Siberië samen met de 54 andere passagiers in de coupé maakte dat we veel contact hadden met de lokale bevolking. In gebroken Engels en Russisch hebben we situatie in Oekraïne besproken, hebben we over Nederland vertelt en levensverhalen uitgewisseld met de andere treinreizigers. In Yekaterinenburg is het ons gelukt een couchsurfing adres te vinden, met het stel waarbij we sliepen hebben we een hele leuke tijd gehad. Zij hadden ons ook uitgenodigd voor een opening van een fototentoonstelling, daar sta je dan opeens in je backpackers kloffie tussen de hoog gehakte en in cocktail jurken gehulde Russische dames champagne te drinken. Onze laatste stop was Moscow, waar we ook bij Russen thuis geslapen en mee opgetrokken hebben. Het kwam toevallig zo uit dat ons bezoek samenviel met de viering van de 867^e verjaardag van de stad. Veel militair vertoon en muziek op straat maakte het een leuke verjaardag met een fijne sfeer. Natuurlijk hebben we ook het Kremlin, de St Basil’s kathedraal, de eeuwige vlam en het Gorky park bezocht. Het gigantische park genaamd ‘Park van Heel Rusland’ was een communistische herbeleving met enorme fonteinen, brede lanen, luidsprekers met muziek en grote gebouwen die de verschillende regio’s van de Sovjet Unie vertegenwoordigden.

Na het laatste dagje Moskou was het helaas alweer tijd om afscheid te nemen van Jelle. Per trein ben ik doorgereisd naar Helsinki om samen met mijn tante de Finse herfst te aanschouwen. Het was heel erg fijn om weer in het serene Finland te zijn, vrienden te zien, van het Finse bos te genieten en me kapot te zweten in de houtgestookte sauna om daarna een verkoelende duik in het meer te nemen.

Als ik zo terug kijk op de reis vond ik het echt een hele bijzondere ervaring om in vier totaal verschillende landen geweest te zijn tijdens één reis van anderhalve maand. Het lange reizen per trein maakt het mogelijk om gesprekken te voeren met de lokale bevolking en zo meer over de mentaliteit van de inwoners te leren. Er zijn zoveel mensen waarvan ik gehoord heb dat ze graag een Trans Siberische treinroute zouden willen afleggen. Ik zou zeggen: DOEN!

Liefs,

Iris