Lieve mensen,

Een teken van leven uit het Ecuadoriaanse bergdorpje Las Tolas deze keer.Ik ben hiervoor twee maanden vrijwilligerswerk, waarvan er nu bijna drie weken voorbij zijn, en woon hier bij een familie in. Las Tolas is een dorp met in totaal 350 inwoners. In de hoofdstraat waar ik ook woon staan een stuk of dertig huizen, de rest van de inwoners woont in de omgeving. Het dorp is een georganiseerde community en in totaal kunnen 9 gezinnen vrijwilligers onderdak bieden. Er wordt hier dan op allerlei vlakken samengewerkt en omdat de helft van het dorp familie van elkaar is, is de sfeer erg gemoedelijk.

Las Tolas ligt op 2,5 uur reizen met de bus ten noordwesten van Quito op 1850 meter hoogte. Het laatste stuk van de weg is niet geasfalteerd en er gaat één keer per dag een bus naar en van Quito vanuit het dorp. Regelmatig is er overdag geen electriciteit of stromend water, wat het leven hier soms wat primitief maakt. Sinds tien jaar is er een waterput aangelegd en hebben de bewoners toegang tot stromend water in huis. Er is hier een soort van wasmachine aanwezig en ik kan zelfs warm douchen! Er is een computer aanwezig in huis, maar met de wisselende electriciteit en internet is deze niet heel erg betrouwbaar.

De familie waar ik woon bestaat uit een gezin met drie kinderen, de oudste zoon is 21 jaar en volgt een gedeelte van de week een opleiding in Quito, verder bestaat het gezin uit een zoon van 1 7 en een dochter van 15 jaar oud. De vader werkt deels in een andere stad en deels in Las Tolas, de moeder heeft vanaf juli geen baan meer buiten Las Tolas.

Mijn werkzaamheden hier zijn erg afwisselend: het zoeken van zaden van bomen, het planten van deze zaden, de geplante zaden onderhouden, werken in de biologische tuin, meebouwen aan het nieuwe kippenhok van bamboe, koeien melken met de hand, sieraden en ander handwerk fabriceren van bewerkte zaden en het ondersteunen van de vader bij een reforestatieproject van de NGO waar hij werkt staan vast op het programma iedere week. Daarnaast ga ik waarschijnlijk vanaf deze week twee keer per week engelse les geven aan kinderen tussen de vijf en twaalf op de plaatselijke school. De omgeving hier in het mistbos is echt fantastisch en het is elke keer weer een feestje om buiten te werken in dit prachtige landschap.

Mijn dag begintmeestal tussen zeven en acht, de lengte van de dagen zijn erg wisselend en afhankelijk van de werkzaamheden.Het dagritme wordt hier geregeerd door de etenstijden, eten is hier dan ook erg belangrijk. Als ik een keer mijn eigen ontbijt of lunch moet bereiden wordt dit altijd geïntroduceerd met ´we hebben een probleem´ en wordt er, al dan niet telefonisch, gecheckt of ik wel gegeten heb. ´s Ochtends wordt er warm ontbeten met een gebakken ei, empanada´s of pannenkoeken met exotisch fruit en thee. In de middag staat er meestal rijst met bonen, groenten en koriander op het menu en in de avond is er afwisselend soep, pasta, aardappelen of rijst. Ik heb me al helemaal aangepast aan het etensritme en rond een uur of 12 begin ik al zin te krijgen in een goede warme hap. Het is geen enkel probleem dat ik vegetariër ben gelukkig en naast het vele zout en olie gebruik eet ik hier gezond. Over het algemeen is de productieketen van voedsel hier erg kort. De vruchten en groenten worden deels zelf verbouwd of gekocht van lokale boeren die rondrijden om groenten en fruit te verkopen.

Het spaanse spreken gaat elke dag beter en ik kan me steeds beter uitdrukken in deze taal. Ik probeer ook geregeld wat woorden te stampen en woorden op te zoeken, zodat ik mijn woordenschat steeds uitbreid. Twee weken geleden is er een andere vrijwilligster aangekomen, waarmee ik met name engels heb gesproken. Zij vertrekt vandaag en voor de komende periode zijn er geen andere vrijwilligers ingepland, dus kan ik me weer vol op de spaanse taal storten. Er woont hier één Amerikaans meisje in het dorp, zij is verloofd met een Ecuadoriaan, verder spreekt iedereen hier alleen spaans.

Ik voel me erg welkom in het dorp, omdat het hele dorp achter het vrijwilligersproject staat en dit ook in de cultuur van de Ecuadorianen zit. Ik heb hier erg naar mijn zin en kijk uit naar de komende weken!

Liefs,
Iris