Lieve mensen,

Allereerst een hele fijne kerst en alvast een gelukkig nieuwjaar gewenst! Kerst is hier in het dorp een wat ander verhaal dan de kerst in Nederland. De deels Amerikaanse manier van kerstmis vieren met een kerstboom en een kalkoen heeft hier nog niet zijn intrede gedaan. Gisteren ben ik overdag met de twee jongste kids van het gezin naar een waterval in de buurt geweest om lekker te zwemmen. In de avond was er een kerstmis in de kerk waarna er gegeten werd met de hele community en er traditionele spelletjes gespeeld werden. Natuurlijk werd laat in de avond de volume van de muziek omhoog gedraait en werd er tot in de vroege uurtjes gedanst. Een feestje hier is echt niet compleet zonder salsamoves en traditionele muziek. Het echte kerstgevoel ontbrak bij mij toch wel, juist de tradities op bepaalde dagen maken die dagen special en omdat de tradities hier zo verschillend zijn voelt het voor mij niet echt als kerst.

Vorige week heb ik een viertal dagen in een reservaat in de buurt gewerkt om wat andere werkzaamheden te verichten in een andere omgeving. Er waren drie internationale studenten aanwezig in het reservaat om onderzoek te doen en te ondersteunen met het onderhoud. Het was even wennen om in een international omgeving te zijn en meer Europees eten te eten, maar het was ook fijn om even in het engels te kunnen communiceren met de studenten. Het reservaat is een gebied met secundair en primair laagland tropisch mistbos, waar een aantal trails in zijn aangelegd. Het gebied wordt gerund door een Ecuadoriaan en zijn Duitse vrouw, wat het management van het bos vrij Europees maakt. Ik heb geholpen met het onderhouden van de trails en het vangen van vogels in mistnetten in de vroege ochtend. Er zijn heel veel verschillende vogelsoorten te vinden in het reservaat en er komen geregeld vogelaars een kijkje nemen. Het was voor mij niet de eerste keer dat ik vogels heb gevangen met een mistnet, maar het blijft toch bijzonder om deze dieren van dichtbij te kunnen bekijken en vasthouden.

Het tropisch mistbos is een biotoop dat erg soortenrijk is en verschillende endemische soorten (soorten die alleen in dit gebied voorkomen) kent. Dit biotoop is zeer bedreigd en één van de snelst verdwijnende en minst onderzocht ecosystemen op aarde. Wetenschappers hebben aangegeven dat er waarchijnlijk al soorten zijn verdwenen door deforestatie voordat deze ontdekt waren.Ecuador heeft helaas één van de hoogste deforestatie ratios in Zuid Amerika.De community in Las Tolas heeft een reforestatieproject lopen in samenwerking met een NGO, waar ik ook aan meewerk hier. Het opkopen van land hier, zoals de eigenaars van het reservaat, is een andere manier van conservatie van dit biotoop.

In het weekend ben ik met de studenten naar de jaarlijkse kerstmis vogeltelling in Mindo geweest. Het was even een opoffering om om 4 uur in de ochtend op te staan en tot 6 uur in de avond vogels te tellen, maar het was het dubbel en dwars waard. Onze route was uitgestippeld in het prachtige reservaat Las Tangaras, waar we heerlijk hebben kunnen zwemmen in de heldere rivier en kunnen genieten van de prachtige natuur (en natuurlijk de vele vogels). Mindo heeft een keer of acht op nummer één gestaan van de meeste vogelsoorten gespot tijdens de wereldwijde kerstmistelling van vogels en staat nu op nummer twee achter een andere Ecuadoriaanse plaats. Wij hebben tijdens onze route 113 vogelsoorten gespot, toch wel iets meer dan de gemiddelde wandeling in Nederland ;)

Mijn laatste dagen in Las Tolas zijn aangebroken, vanaf zondag reis ik weer verder en heb ik weer een los-vast thuis.Morgen is er een kleine afscheidsbijeenkomst voor mij georganiseerd, waarvoor ik, heel erg Nederlands, een appeltaart ga bakken. Ik ga het hier erg missen; de prachtige omgeving, de werkzaamheden, de familieleden en de gemoedelijke sfeer in het dorp.Daarnaast begin ik het machismo van de vader en de oudste zoon nu wel echt goed te voelen en soms heb ik hier ook last van. De soms neerbuigende manier van benaderen als het gaat om het eten en de andere huishoudelijke werkzaamheden stuiten mij tegen de borst. De vader van het gezin is opgegroeid in een meer traditioneel gezin en de oudste zoon heeft veel van zijn ideen overgenomen. In de eerste maand had ik hier persoonlijk niet mee te maken, maar nu mijn Spaans goed genoeg is en ik volledig meedraai in het gezin maak ik ook deel uit van de gezinshiërarchie.In de meer traditionele gezinnen en bevolkingsgroepen zorgt de vrouw voor de kinderen en het huishouden, kookt en werkt daarnaast op het land. De man heeft naast het werk buiten de deur geen verantwoordelijkheden en wenst soms ook op een bepaalde manier thuis bediend te worden.

Mijn twee maanden in Las Tolas heeft mij een interessante kijk in de cultuur en de ecologie van dit deel van Ecuador gegeven. Ik heb Spaans geleerd, veel rijst gegeten, kilometers gelopen, koeien gemolken, in het donker gekookt, te veel van de plaatselijk gestookte drank gedronken en nog veel meer beleefd. Zoals de moeder van het gezin al meerdere keren heeft opgemerkt de laatste week, begin ik al wat Ecuadoriaanse trekjes te vertonen.

Bedankt voor het lezen van mijn blog en de opmerkingen die gepost worden! Tot het volgende blog weer!

Feliz navidad,

Iris