Lieve mensen,

Het is alweer even geleden dat de jaarwisseling heeft plaatsgevonden, maar ik wilde jullie toch de tradities in Ecuador omtrent de jaarwisseling niet onthouden. Na mijn afscheid in Las Tolas ben ik via Quito naar Latacunga gereisd. Op 30 december heb ik daar de vulkaan Cotopaxi tot 5000 meter hoogte beklommen, tot aan de gletsjer. Ik verbaasde mezelf door zo ongeveer die berg op te huppelen, alleen de laatste 500 meter waren zwaarder om te lopen vanwege de hoogte. Na twee maanden op 2000 meter te hebben gewoond ben je blijkbaar totaal geacclimatiseerd op hoogte.

Oud en nieuw heb ik in Latacunga gevierd met Alex en zijn familie. Op oudjaarsdag staat de hele stad op zijn kop. Alle auto’s worden aangehouden door mannen die als vrouw verkleed zijn. De ‘vrouwen’ huilen omdat er iemand (een pop) doodgaat die avond of dansen ‘sensueel’ op muziek om daarna kleingeld te vragen. Hoe verder de avond vordert en er meer gedronken wordt hoe uitdagender er gedanst wordt, op een gegeven moment krijg alle bestuurders een lapdance en wordt er tegen de auto’s aangereden. Alle poppen worden na middernacht verbrand, een traditie die eigenlijk verboden is omdat het erg brandgevaarlijk is, maar niemand die zich daar iets van aan lijkt te trekken. In Ecuador word met name het afscheid van het oude jaar beleefd en niet zo zeer als in Nederland de verwelkoming van het nieuwe jaar. Om twaalf uur ‘s nacht wordt er door iedereen 12 druiven gegeten, een druif voor elke maand. Bij elke druif wordt er een wens gedaan voor het nieuwe jaar. Voor middernacht zijn er veel mensen op straat om alle poppen te bekijken, rond middernacht is iedereen binnen met familie en na middernacht wordt er gedanst op pleinen en in discotheken.

Op nieuwjaarsdag ben ik de Amazone in getrokken bij Puyo. Het was een bijzondere ervaring om door de moeder van mijn couchsurfing host rondgeleid te worden langs alle planten en uitgelegd te krijgen waar deze voor gebruikt worden. De vele dierengeluiden overdag en ‘s nachts, de verschillende vogelsoorten en de meest ongelofelijke planten en bomen maken het regenwoud een intense ervaring. Gelukkig vielen de mugen rondom Puyo nog wel mee, vlakbij Tena waar mijn volgende bestemming was, ben ik flink te grazen genomen helaas. In de buurt van Tena heb ik drie nachten in een Hare Krishna community geslapen. Er waren maar een paar gelovigen, verder waren er andere reizigers en mensen die voor een langere tijd daar verbleven. Het vegetarische eten was er heerlijk en van het werken in de tuin daar heb ik zeker dingen opgestoken. Iedere ochtend vlak voor zonsopkomst werd de dag verwelkomt met mantra’s,meditatie, muziek en gebeden. Daarna werd er vaak yoga gedaan om na het ontbijt vijf uur te werken. De middagen en zondagen waren vrij voor eigen invulling of gevuld met workshops of meer yoga. Ik had zelf niet zo’n hoge pet op van Hare Krishna’s, maar deze ervaring heeft mijn beeld zeker bijgesteld. Als je houdt van meditatie, yoga, vegetarisch eten en een bewuste levensstijl je aanspreekt kan ik je een verblijf zeker aanraden!

Na mijn bijna tweedaagse busreis met voorin de nachtbus zitten naast de buschauffeur, provinciegrens controles, twee kapotte bussen en een prachtige busrit van de amazone naar de Andes op 3000 meter in een halve dag, was het tijd om de grens met Colombia over te steken. Het was tegen verwachting in een van de meest relaxte gransovergangen die ik heb meegemaakt. Ik vond het jammer Ecuador te verlaten, maar ik had ook heel veel zin om een nieuw land te ontdekken, al had ik niet echt een idee wat me in Colombia allemaal stond te wachten.

In mijn volgende blog meer over Colombia en de laatste twee weken van mijn reis samen met Jelle!

Liefs,
Iris