Lieve mensen,

Vorige week stapte ik op het vliegtuig om naar een voor mij geheel onbekend continent te vliegen, ik had geen idee wat mij te wachten stond qua mensen, mentaliteit, werkomstandigheden of onderzoeksmogelijkheden. Na mijn aankomst in Accra ben ik de volgende dag met de bus naar Fumesua (vlakbij Kumasi) gereisd om opgepikt te worden bij de bushalte door een medewerker van Tropenbos International. Tropenbos International is de organisatie waar ik hier mijn stage loop en mijn onderzoek doe. Nadat mijn spullen in het guesthouse waren neergezet zijn we gelijk doorgereden naar kantoor om iedereen te ontmoeten. Twintig gezichten en vergeten namen verder kon ik daarna rustig aankomen in het guesthouse. Het guesthouse heeft vijf kamers te huur en er is en keuken aanwezig waar gekookt kan worden. Er is altijd iemand aanwezig die op het guesthouse past, meestal is diegene neergezeteld voor de televisie om de rest van de dag niets uit te voeren.

Nu anderhalve week na het moment dat ik van het vliegtuig de sauna in stapte is me al het één en ander duidelijk geworden van de omstandigheden hier in Ghana. Op dit moment werk en woon ik op de campus van de Forest Research Institute of Ghana (FORIG). Er staan hier verschillende huizen van professoren, kantoren van bosgerelateerde instanties en twee kantines. Verder staan er natuurlijk veel bomen op het terrein en zijn de wegen niet geasfalteerd, wat de hele boel toch wel een tropische uitstraling geeft. Je komt hier af en toe een onderzoeker uit Europa tegen, maar verder werken er vooral Ghanezen. Bij Tropenbos ben ik op dit moment de enige student die stage loopt. We zitten in hetzelfde gebouw als Inbar, een organisatie die zich bezighoudt met bamboe als vervangend bouwmateriaal voor hout. Bij Inbar is er stagiaire uit Colombia rond dezelfde tijd begonnen als ik, ze woont ook in hetzelfde guesthouse, dus we trekken veel samen op. Het is wel een aparte gewaarwording om op een campus te wonen. Er zijn twee toegangspoorten waar altijd een bewaker bij zit en als je de campus af loopt merk je pas hoe rustig het hier is. Net voorbij de toegangspoort loop je een bedrijvige straat in waar de straatverkopers me al herkennen.

Deze maandag heb ik mijn onderzoeksplan gepresenteerd aan professoren van de universiteit in Kumasi, FORIG en andere experts in het veld van mijn onderzoek. Dinsdag heb ik de uiteindelijke versie van mijn onderzoeksvoorstel opgestuurd aan mijn begeleider in Wageningen en Ghana, om woensdag met mijn eerste interview te beginnen. Tot nu toe heb ik drie interviews gehouden en ben ik naar een overheidsinstantie geweest om informatie aan te vragen. Aan informatie kom je hier namelijk niet zo één, twee, drie. Er staat weinig tot niets online en als je ergens om informatie komt vragen moet dat eerst intern besproken worden, waarna je de informatie op kunt komen halen. De overheid van Ghana is op dit moment een wet aan het behandelen die het mogelijk moet maken om van overheidsinstanties direct informatie aan te vragen. Ik heb geen idee waar ze nu precies in dat proces zitten, maar ik ga ervan uit dat ik daar niet meer van kan profiteren.

Mijn onderzoek ziet er nu zo uit dat ik een aantal interviews uitvoer met medewerkers van NGO’s, onderzoeksorganisaties en het ministerie. Daarnaast ben ik waarschijnlijk ruim een maand op veldwerk om legale en illegale kleinschalige houtzagerijen te bezoeken en ze een survey voor te leggen. Ik ben erg benieuwd hoe het er verder allemaal uit gaat zien. ‘Go with the flow’ en ‘het komt goed, maak je geen zorgen’ hoor ik hier constant om me heen, ook als ik me totáál geen zorgen maak over iets. De praktische mantra’s van Ghana: laat je dragen door de hitte en maak je niet te druk, anders krijg je het nog warmer.

Dit weekend is extra lang, omdat zondag Onafhankelijkheidsdag is en we daarom maandag vrij zijn. Ik ben van plan Kumasi verder te verkennen, in een kratermeer te zwemmen in de buurt en te gaan feesten met een collega van Tropenbos. Volgende week ben ik de hele week in Accra, om de evaluatie bijeenkomst van het project waar ik onderzoek naar doe bij te wonen. Ik ben erg benieuwd hoe dat er hier aan toe gaat, als alle belangrijke mensen in dit veld bij elkaar komen. Hopelijk kan ik er nog een aantal interviews uit slepen.

Nou, het was een vrij feitelijk blog dit keer. Ik hoop dat jullie een beetje een idee hebben waar ik in terecht ben gekomen hier, de volgende keren zal ik iets meer over de cultuur en het land zelf schrijven!

Liefs,
Iris