Lieve mensen,

Na twee maanden heb ik weer contact met de buitenwereld! Naast een verrassend dagje Santa Ana en een sporadische mailwisseling via mijn begeleider heb ik geen contact kunnen onderhouden met het thuisfront. Op het moment dat ik deze blog schrijf ben ik nog in het reservaat en van mijn laatste dag aan het genieten.

Ik zal het verhaal weer oppakken waar ik de vorige keer gebleven ben. Het plan was dus om met de auto vanuit Trinidad naar het reservaat te rijden. Aangezien plannen hier gemaakt worden om te veranderen, was dit dus niet het geval. Bij aankomst in Trinidad werd het duidelijk dat we met twee vliegtuigjes en een tussenstop in Santa Ana diezelfde dag in het reservaat zouden aankomen. Wat volgde was een gehaaste dag met veel inkopen, regelen en keuzes maken. Het was voor mij een hele belevenis om in een klein vliegtuigje van A naar B te vliegen en het gaf zeker een hele mooie kijk op het gebied.

De eerste dag in het reservaat hebben we lekker een dagje vrij genomen om een beetje te landen, daarna zijn we begonnen met een pilot study van 2 dagen om door te knallen met het onderzoek. We hebben de meeste tijd in het veldstation verbleven, daarnaast hebben we in totaal 3 weken gekampeerd bij een boerderij, op eilandjes bij rio Tiniji en in het Noorden van het reservaat. Deze plekken hebben we bereikt per tractor en vanuit ons kampje hebben we de andere afstanden gelopen.

De omgeving hier is echt fantastisch! Er lopen twee rivieren door het reservaat en aan de rivier ligt gallerijbos, wat overloopt in savannebos en savanne. Daarnaast zijn er 25 boseilanden in het Noorden van het reservaat. Het gallerijbos is vrij divers qua bomensoorten, al domineert de Motacú palm zeker het centrum van de bossen. De vegetatie van de boseilanden bestaat ook voornamelijk uit Motacú palmen. De uitgestrekte savanne zorgt ervoor dat je hier ver kunt kijken, wat ervoor zorgt dat je mooie luchten en vele dier- en met name vogelsoorten kunt zien.

Onze dag bestond er hier voor de eerste 1,5 maand uit om half 7 ontbijten en daarna 3 á 4 plots in het bos op een dag afwerken tot een uur of half 5. Ik werkte deze tijd samen met Fabian, een student uit Wageningen. Na een maand kwam ook Esther, zij heeft zich met name op haar eigen onderzoek gefocust en mij geholpen toen ze daarmee klaar was. Na 1,5 maand ben ik meer alleen op pad gegaan om mijn eigen plots af te werken.

In de onderzoeksplots die we hebben opgezet, en waar we onder andere de palmen, vegetatie en bodem hebben bekeken, vond je regelmatig meer dan alleen vegetatie. Zo heb ik al een tamandúa (kleine miereneter) gespot in de boom, een falsa cobra (soort van Anaconda) gevonden in een holle boomstam, ben ik weggejaagd door een sissende koati (soort van fluffy wasbeer die in bomen leeft), heb ik agouti’s (een knaagdier die in het bos woont) opgeschrikt en werd ik ongegeneerd bekeken door familie brulaap. Verder heb ik een manenwolf, grote miereneter en gordeldier gezien en hebben we pootafdrukken van een poema met jong gevonden vlakbij ons kampje in het Noorden. Vaak hebben we ook capibara’s gespot langs de rivier, net als vele kaaimannen. Vogels heb je hier ook in alle soorten, maten en kleuren. De meest opvallende is natuurlijk de bedreigde blauwkeel ara, de reden dat hier het reservaat is opgezet.

Ik heb hier heel wat gezien en meegemaakt en ik ga deze ervaringen zeker niet gauw vergeten! De vliegende vissen langs de boot, de jacht van een kaaiman op een capibara, het flitsen van het onweer zodat de hele lucht oplicht, het boodschappen doen te paard bij de buurman, het piranha vissen in de rivier, het slapen met 150 ara’s op één boseiland, de prachtige sterrenhemel, de vele vuurvliegjes dansend aan de bosrand, de mooie bootritjes bij zonsopkomst en zonsondergang en het leven met vele dier- en vogelsoorten om je heen hebben gezorgd voor mooie herinneringen.

De komende dagen ben ik in Trinidad en Santa Cruz waar ik nog wat verder aan mijn data zal werken. Daarna ben ik van plan om 2 weken rond te reizen door Bolivia en op die manier wat meer van het land te zien. Daarover volg natuurlijk weer een update.

Liefs,
Iris